[ Pobierz całość w formacie PDF ]

króla, który swoje uniżenie wyrażał poprzez całowanie stóp głowy Kościoła. Poza tym Stefan
był pierwszym papieżem, którego uroczyście obnoszono na ramionach ludzi. Od tej pory
forma oddawania czci głowie Kościoła katolickiego przybrała bardziej sformalizowaną
postać.
Stefan dokonał także innego przełomu. Zezwolił bowiem na małżeństwa wolnych
mężczyzn z niewolnicami, choć pod jednym warunkiem, że obydwoje byli chrześcijanami.
Związki te były niezwykłe też i pod tym względem, że mogły zostać rozwiązane, co
pozwalało mężczyz
nie na ponowny ożenek. Kobieta natomiast nigdy nie uzyskiwała
wolności.
Leon III (795-816) był kolejnym papieżem, który zapewne nie przestrzegał celibatu.
Pomimo jednogłośnego wyboru nie cieszył się popularnością wśród rzymskiej arystokracji.
Pewnego dnia, gdy udawał się do kościoła na odprawianie mszy, został napadnięty przez
grupę rzezimieszków, którzy pozostawili na jego twarzy cięcia brzytwą i bezskutecznie
usiłowali mu wyłupić oczy i obciąć język. Póz
niej formalnie usunięto go z urzędu i zamknięto
w klasztorze. Dzięki pomocy przyjaciół udało mu się jednak zbiec, po czym udał się do
Francji, gdzie szukał wsparcia u króla Franków, Karola Wielkiego. Wtedy jednak na dwór
monarchy przybyli przedstawiciele rebeliantów, oskarżając Leona o cudzołóstwo i
krzywoprzysięstwo, co wydawało się mieć mocne podstawy. Wtedy Leon obrał tę samą linię
obrony, co św. Symmach. Twierdził, że żadna ziemska władza nie ma prawa sądzić papieża.
Karol Wielki nie zamierzał wszakże ugiąć się wobec tak wątpliwej linii obrony. Udał się z
Leonem do Rzymu i dla zbadania zarzutów przeciwko niemu powołał zgromadzenie
składające się z Franków i Rzymian. Jednakże gdy Leon powtórzył linię obrony Symmacha,
odmówiono jego osądzenia.
Podczas pobytu w Rzymie Karol Wielki nie omieszkał wykorzystać sposobności, by
koronować się na władcę Z
więtego Cesarstwa Rzymskiego (800 r.). Leon dyplomatycznie
wyraził swe przyzwolenie, a po włożeniu korony na głowę Karola Wielkiego ukląkł przed
nim w wyrazie hołdu, w ten sposób stając się pierwszym i zarazem ostatnim papieżem, który
21
uczynił to przed zachodnim cesarzem. Do końca jego panowania Leon starał się nie wtykać
nosa w nie swoje sprawy, choć prawdę mówiąc Karol Wielki, aczkolwiek głośny obrońca
Kościoła, nie miał zbytniego prawa pouczać kogokolwiek na temat moralności. Swą pierwszą
żonę porzucił, podobnie zresztą jak kolejną, a miał z nią sześcioro dzieci. Z trzecią żoną
spłodził dwie córki, a jeszcze jedną córkę miał z konkubiną. Gdy zaś jego czwarta małżonka
zmarła bezdzietnie, monarcha znalazł pocieszenie w związkach z czterema konkubinami.
Po śmierci Karola Wielkiego w 814 roku, Leon powrócił do starych sztuczek. Gdy odkryto
nowy spisek mający na celu jego obalenie i zabójstwo, Leon oskarżył konspiratorów o zdradę
i osobiście ich osądził, skazując wielu z nich na karę śmierci.
Wydał olbrzymie sumy na nową salę bankietową w Pałacu Laterańskim, a całemu
kompleksowi nadał niezwykle bogaty wystrój. Na ogromnej mozaice przedstawiono go wraz
z Karolem Wielkim i św. Piotrem. Po śmierci Leona nawet kanonizowano, uzasadniając to
rzekomo cudownym odzyskaniem oczu i języka. Co więcej, 12 czerwca ustalono dniem jego
święta, choć póz
niej zwyczaj ten zarzucono.
Za czasów Leona i jego następców w IX wieku wiele klasztorów stało się zgromadzeniami
homoseksualistów, a zakony  domami publicznymi, gdzie jeśli przychodziły na świat dzieci,
zabijano je i grzebano. Na synodzie w 836 roku w Aix-la-Chapelle otwarcie o tym mówiono.
Jednakże podejmowane były też pewne wysiłki w celu oczyszczenia publicznego wizerunku
Kościoła. Duchowieństwu wydano zakaz utrzymywania na plebanii matek, ciotek lub sióstr, a
to z racji powszechnego występowania związków kazirodczych. Francuscy prałaci
odnotowywali zaś, że ów zakaz prowadził do narodzin niechcianych dzieci i w konsekwencji
do dzieciobójstwa.
Oczywiście nie wszyscy papieże żyjący w IX wieku prowadzili rozwiązłe życie. Wedle
wszelkich przekazów Benedykt III (855-858) był człowiekiem świątobliwym, a w jego
dziennikach można znalez
ć dokładne relacje o poczynaniach Huberta, opata z St. Maurice.
Podróżował on po Francji w otoczeniu kochanek, bezczeszcząc organizowanymi orgiami
monastery i klasztory.
Z kolei siostra Huberta, Tietberga, poślubiła króla Lotara z Lotaryngii. Po pewnym czasie
Lotar zapragnął się z nią rozwieść, by móc poślubić swą kochankę, Waldradę. Oskarżył
wtedy żonę o stosunki kazirodcze z bratem Hubertem oraz o aborcję poczętego w tym
związku płodu. Aczkolwiek Tietberga pomyślnie przeszła próbę wrzątku, to i tak siłą
zmuszono ją do przyznania się do zarzucanej jej winy.
Następca Benedykta , Mikołaj (858-867),  udzielił rozgrzeszenia wszystkim
chrześcijanom uczestniczącym w mszach, które odprawiane były przez uganiającego się za
dziwkami kapłana . Ale pomimo tego XVII-wieczny krytyk Cypriano de Valera traktuje go
niezwykle surowo. W książce  Popery stwierdził:  Obecnie papieżowi zaczynają wyrastać
rogi . A to jedynie z tego powodu, żre Mikołaj zdjął z urzędu Jana, biskupa Rawenny, za
niesubordynację i wydanie zgody na odprawianie mszy w językach polskim i słoweńskim.
Mikołaj także  utrzymywał kontakty z Michałem (Pijanym), cesarzem Konstantynopola ,
który słynął z orgii, jakie wraz z kochanką urządzał w swym bizantyjskim pałacu.
Na prośbę Tietbergi Mikołaj interweniował w sprawie rozwodowej Lotara. Jeden synod
usankcjonował rozwód, lecz na drugim przekupieni papiescy legaci zatwierdzili nowe
małżeństwo Lotara z Waldradą. Chociaż powszechnie wiedziano, że Tietberga ze względu na
wady anatomiczne nie mogła zaznawać rozkoszy cielesnych, Mikołaj odwołał poprzednie
decyzje, po czym usunął ze stanowisk i ekskomunikował dwóch biskupów za przymykanie
oczu na bigamię.
Po stronie ekskomunikowanych opowiedział się Ludwik II i pomaszerował na Rzym.
Mikołaj schronił się w bazylice św. Piotra. W końcu jednak Ludwik dał za wygraną, biskupi
przyjęli nałożony na nich wyrok, a Lotar powrócił czasowo do Tietbergii. Ostatecznie sprawy
uporządkował Hadrian II (867-872). Zezwolił Lotarowi na ponowne połączenie się z
22
powabną Waldradą, choć pod jednym warunkiem. %7łądał mianowicie, by ten wraz ze swoimi
zwolennikami złożyli podczas mszy przysięgę, że nigdy nie popełnił z Waldradą cudzołóstwa.
A wtedy kłamliwie dokonał owej przysięgi.
Z całkiem zrozumiałych powodów Hadrian w sprawach seksu okazał się człowiekiem
znacznie bardziej wyrozumiałym niż jego poprzednik. W momencie wyniesienia do godności
papieskiej był bowiem żonaty ze Stefanią. Wcale się nie kryjąc, zamieszkiwali wraz ze swymi [ Pobierz całość w formacie PDF ]