[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Batszeba miało umrzeć, a Izrael nawiedziła zaraza. Około roku 967 przed Chrystusem
wybudował on piękną świątynię dla Pana, zwaną odtąd Zwiątynią Salomona, która przetrwała
aż do 586 r. przed Chrystusem, kiedy została zniszczona wraz z całą Jerozolimą przez króla
syryjskiego Nabuchodonozora.
370. Salomon, był drugim dzieckiem Dawida i Batszeby, która po śmierci Uriasza została
żoną Dawida. Salomon został królem w 961 roku przed Chrystusem i rządził Izraelem przez
39 lat. Jego imię wywodzi się od hebrajskiego słowa oznaczającego pokój. Imię to niewąt-
pliwie do niego pasowało. Pod rządami króla Salomona Jerozolima stała się jednym z
najważniejszych miast Bliskiego Wschodu.
371. Mądrość Salomona. Według Biblii Salomon był bardzo mądrym królem - górował on
mądrością nad wszystkimi ludzmi" (1 Kri 6, 11). Kiedy Bóg zapytał Salomona, czego pragnie
najbardziej, poprosił on o mądrość, która pozwoli mu lepiej panować nad ludem Izraela. To
spodobało się Bogu, który udzielił mu daru, o który prosił. Ludziom dobrze się żyło pod
rządami Salomona. Jednak u schyłku jego panowania wielu ludzi w królestwie - w tym
również Salomon -zaczęło czcić innych bogów. Aby ich ukarać, Bóg posłużył się wrogimi
armiami, które najechały Izrael, jednakże postanowił nie odbierać Salomonowi rządów ze
względu na jego ojca, Dawida. Izrael został pokonany dopiero za panowania syna Salomona -
Roboama.
372. Miecz Salomona" to wyrażenie używane w krajach anglosaskich oznaczające mądry
wybór. Wyrażenie to wzięło się z historii dwóch kobiet spierających się o niemowlę. Kobiety
te zwróciły się do króla Salomona, aby rozstrzygnął, która z nich jest prawowitą matką
przyniesionego dziecka. Salomon zażądał wówczas miecza i oświadczył, że przetnie dziecko
na pół. Wówczas jedna z kobiet zaczęła błagać, by nie czynić dziecku krzywdy, i, aby
uratować niemowlę, zgodziła się oddać je drugiej kobiecie. Król, wiedząc, że prawdziwa
matka poświęciłaby się dla dobra dziecka, rozpoznał w ten sposób, która z kobiet jest matką i
oddał jej niemowlę.
373. Swiątyniajerozolimska. Król Dawid zamierzał zbudować dla Pana świątynię, ale nie
zdążył tego dokonać z powodu wojen, jakie nieustannie prowadził z otaczającymi go wrogimi
ludami. Plany Dawida spełnił natomiast Salomon, którego rządy były czasem pokoju.
Około roku 967 przed Chrystusem wybudował on piękną świątynię dla Pana, zwaną odtąd
Zwiątynią Salomona, która przetrwała aż do 586 r. przed Chrystusem, kiedy została
zniszczona wraz z całą Jerozolimą przez króla syryjskiego Nabuchodonozora.
374. Znawca wszystkich rzeczy. Salomon wypowiedział trzy tysiące przysłów i ułożył
ponad tysiąc pieśni; część z nich dotarła do nas za pośrednictwem Księgi Przysłów i Pieśni
nad pieśniami. Był niewątpliwie wielkim znawcą świata przyrody. Biblia podaje, że roz-
prawiał o drzewach: od cedrów na Libanie aż do hizopu rosnącego na murze. Mówił także o
zwierzętach czworonożnych, o ptactwie, o tym, co pełza po ziemi, i o rybach" (1 Kri 6,13).
375. Cedry były najpotężniejszymi i najbardziej majestatycznymi spośród drzew rosnących w
krainach biblijnych. Ogromna ich liczba porastała tereny należące obecnie do Libanu, Syrii i
Turcji. Osiągały wysokość ponad 35 metrów, a średnica pnia dochodziła w ich wypadku do
2,5 metra. Aromat ich żywicy czynił spacer w cedrowym zagajniku wyjątkowo przyjemną
przechadzką, zaś ich piękne, czerwone drewno było bardzo odporne na próchnienie.
376. Ogrodnik z rozmachem. Biblia wspomina Salomona jako ogrodnika (Koh 2, 4-6). Nie
udało się dotychczas określić, gdzie dokładnie znajdowały się ogrody Salomona, ale bardzo
prawdopodobne, że leżały w pobliżu pałacu. W odległości kilku kilometrów od Jerozolimy
znajdowały się trzy duże zbiorniki wodne nazywane Basenami Salomona. Możliwe, że
służyły one do nawadniania królewskich ogrodów.
377. Przyprawy Salomona. Podobno jednym z najbardziej niezwykłych ogrodów Salomona
był ten, w którym uprawiano przyprawy. Z pewnością rozwinięty przez króla handel z Arabią
i Indiami stanowił zródło wielu egzotycznych roślin. Suszone łodygi ziół stanowiły w świecie
starożytnym jeden z ważniejszych przedmiotów handlu.
378. Suszony nard był transportowany przez Azje na wielbłądach, a dla zachowania aromatu
przechowywano go w alabastrowych skrzynkach. Właśnie dlatego był on tak drogocenny; o
jego wielkiej wartości wspomniano w J 12,3, kiedy to Maria z Betanii natarła stopy Jezusa
olejkiem nardowym".
379. Akacja (nazywana w Biblii: drzewem Sytym") służyła do wielu celów. Jej trwałe
drewno o delikatnych słojach było odpowiednie do budowy pięknych przedmiotów. Biblia
mówi, że z drzewa akcji były wykonane: Arka Przymierza (por. Wj 25,10), a także ołtarze:
ofiar i spalania kadzidła (por. Wj 27,ln; 30,ln). Podobno zrobiono z niego również trumny, w
których Egipcjanie chowali mumie. Różne gatunki akacji służyły ponadto do produkcji
perfum, lekarstw, paszy dla bydła oraz jako drewno do ogrzewania.
380. Salomon i Fenicjanie. Jednym z najśmielszych przedsięwzięć Salomona był sojusz z
Fenicjanami. Biblia nie wspomina ich ani razu z imienia, nazywa ich jednak mieszkańcami
Tyru, Sydonu i Gebal, czyli tych trzech najważniejszych miast, przez które Fenicjanie
wysyłali swoją flotę handlową na cały obszar starożytnego świata. Nazwa Fenicjanie"
wywodzi się od greckiego słowa określającego kolor czerwonawopurpurowy, co z kolei
odnosi nas do barwnika pozyskiwanego przez Fenicjan z morskiego ślimaka z gatunku murex.
Gruczoł tego ślimaka zawiera mlecznobiałą ciecz, służącą do obrony przed drapieżnikami;
kiedy jednak wystawi sieją na działanie światła i powietrza, ciecz ta zmienia kolor na
purpurowy i trwale farbuje tkaniny.
381. Okręty z Tarszisz".Ta biblijna nazwa odnosi się do statków króla Salomona, które
zostały wybudowane na mocy porozumieniu z fenickim sąsiadem - królem Tyru, Hiramem.
Flota Salomona stacjonowała nieopodal Esjon-geber w Zatoce Akaba. Stamtąd statki udawały
się do miejsca znanego jako Ofir, transportując metal i inne przedmioty handlu. Co trzy lata
królewskie okręty Tarszisz, razem z flotą Hirama, przywoziły Salomonowi złoto, srebro, kość
słoniową oraz małpy i pawie (por. lKrl 10,22).
382. Schyłek królestwa. Wkrótce po śmierci Salomona, która nastąpiła między 930 a 925
rokiem przed Chrystusem, podziały o charakterze politycznym i religijnym rozbiły królestwo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]