[ Pobierz całość w formacie PDF ]
kobiecych ciał, burdele, gdzie te kobiety tkwią w pułapce i
działalność sutenerów podstępem albo przemocą zmuszających
swoje ofiary do pracy w oszklonych witrynach a więc wszyscy ci
ludzie wiedzą, że został osiągnięty tylko jeden istotny rezultat:
wzrost obrotów w handlu żywym towarem.
Skąd ta pewność? Bo Werner ten Kate mówi:
W roku 2000 sądziliśmy, że opowiadając się za bardziej
liberalnym podejściem do prostytucji, wyplenimy handel żywym
towarem. Tymczasem okazało się, że nic podobnego. Naprawdę
tak myśleliśmy, ale wszystko potoczyło się na opak.
Jeśli ktoś zna prawdę, to jest to Werner ten Kate, oskarżyciel
publiczny do spraw zwalczania handlu ludzmi i przemytu ludzi
przy holenderskim rządzie.
Jeszcze dwa lata temu Werner wierzył, że holenderska
polityka odniosła sukces i sprzedaż seksualnych niewolnic do
Holandii została powstrzymana. A potem na jego schludne,
uporządkowane biurko trafiły pewne akta. W nagłówku widniało
nazwisko Saban Baran.
Pamiętacie jeszcze zdjęcia, od których zaczęła się ta książka
cztery kadry z kamery przemysłowej na lotnisku Schiphol i
policyjne fotografie pobitej młodej dziewczyny? To właśnie one
były przypięte po wewnętrznej stronie teczki z aktami. I Werner
ten Kate już wiedział, że wyidealizowany sen o legalnej prostytucji
musi lec w gruzach.
Saban Baran oraz jego brat, Hassan, byli są obywatelami
tureckimi. I chociaż jako Turcy nie mieli na terenie Unii prawa do
pracy, zdołali w Niemczech i Holandii otworzyć i prowadzić
seksbiznes przynoszący miliony euro. Przy czym nie chodziło o
jakieś zakazane, pokątne przedsięwzięcie. W obydwu krajach
bracia działali w ramach legalnego, koncesjonowanego przemysłu
erotycznego. Trudno też mówić o małej skali. Na Baranów, którzy
na wysokich szczeblach organizacyjnych zatrudnili swoją matkę i
siostrę, pracowało ponad sto trzydzieści prostytutek, nieustannie
monitorowanych i kontrolowanych przez dziesiątki ulicznych
tajnych agentów .
Gang składał się z około pięćdziesięciu osób, ale jego trzon
stanowiło dziesięciu członków. W całe przedsięwzięcie
zamieszanych było jakieś sto dwadzieścia sto pięćdziesiąt kobiet.
I kupa pieniędzy. Z naszych obliczeń wynika, że w ciągu mniej
więcej sześciu lat Baranowie zarobili osiemnaście do
dziewiętnastu milionów euro ujawnił Werner ten Kate.
Pomyślcie o tych liczbach: osiemnaście albo dziewiętnaście
milionów. Nawet przy najbardziej ostrożnych szacunkach oznacza
to, że każda z prostytutek, kontrolowanych przez gang Sabana,
musiała uprawiać seks z co najmniej pięciuset mężczyznami
rocznie. Możecie to sobie wyobrazić? Wyobrazcie sobie pięćset
osób, które korzystają z waszego ciała w ciągu roku, a potem
kolejnych pięćset w roku następnym i znowu pięćset w kolejnym.
Naprawdę wierzycie, że te kobiety (że jakakolwiek kobieta)
robiłyby to z własnej woli? Oczywiście, nie bo to nieprawda.
Działając na oczach wszystkich, bracia Baranowie
przemycali do Holandii dziewczyny z całej Europy Wschodniej.
Kupowali również żywy towar od innych sutenerów. I zmuszali
do sprzedawania się w legalnych dzielnicach czerwonych latarni.
Właśnie w tych miejscach, gdzie policyjny nadzór miał być
szczególnie rygorystyczny.
A w jaki sposób te kobiety zmuszali? Zapytajcie Wernera ten
Kate.
Baranowie traktowali swoje ofiary bardzo brutalnie.
Dziewczyny były bite i dla zamaskowania stłuczeń trzymane w
zimnej wodzie, dopóki nie zeszła opuchlizna. Mogę pani pokazać
zdjęcia prostytutek, które nie zrobiły tego, czego gang od nich
żądał. Znalezione przez policję następnego ranka, miały podbite
oczy i naprawdę paskudne obrażenia. Ale tak straszliwie się bały,
że natychmiast znów zaczęły pracować dla Baranów.
Mózgiem całej operacji był Hassan Baran. Saban
wprowadzał w życie pomysły i egzekwował ich wykonanie metodą
na siłę , jak opisują go akta, które leżały na biurku Wernera ten
Kate. Akta, zawierające pięćdziesiąt tysięcy oświadczeń i
transkrypcje całych godzin podsłuchanych rozmów telefonicznych,
przedstawiają jeden po drugim wypadki brutalnego pobicia. Saban
Baran wielokrotnie walił głową jednej z ofiar w drzwi, dopóki nie
złamał jej nosa, ponieważ dziewczyna odmawiała na początku
prostytuowania się. Innym razem została zaatakowana przez gang
metalowymi kijami baseballowymi, bo nie zarobiła wystarczająco
dużo pieniędzy.
Werner ten Kate wyjmuje z akt fotografie i wyjaśnia dalej:
[ Pobierz całość w formacie PDF ]